Vandaag gaan we het hebben over een traditionele Saint-Etienne hoed...

Zoals je misschien al hebt geraden, is het de Salako.

De Salako is de typische hoed van Les Saintes. Hij verscheen voor het eerst tegen het einde van de 19e eeuw en de inwoners van de Saintes-eilanden zijn erg vertrouwd met deze handgemaakte hoed die ze als hoofddeksel gebruiken.

Vandaag de dag wordt de Salako nog steeds met de hand gemaakt op het eiland Terre-de-Bas door een paar overgebleven ambachtslieden die de kunst nog in ere houden. Het wordt op een heel speciale manier gemaakt, met bamboevezels die in punten worden geknipt, vervolgens in een stuk licht hout worden gestikt en aan elkaar worden geweven. De hoofdband is bewerkt zoals de visnetten die door de vissers van het eiland worden gebruikt.

Bovendien houdt de brede rand je gezicht in de schaduw, waardoor je minder risico loopt op zonnebrand. Het beschermt tegen zowel zon als regen. Vissers in Saint-Sauveur waarderen dit gewaad om zijn lichtheid, comfort en vooral zijn nut. De Salako is hard op weg om een onmisbaar accessoire te worden voor een geslaagde visdag.

Kortom, deze hoed combineert functionaliteit en stijl, met een kleine decoratieve touch van madras stof aan het einde.

We weten nu dat de Salako wordt gedragen door de vissers van Saint-Sauveur en deel uitmaakt van hun identiteit.

Maar weet je waar deze kenmerkende hoofdtooi vandaan komt?

Niemand kan met zekerheid zeggen hoe de Salako in Les Saintes is ontstaan.

Volgens sommige geruchten werd de Salako tegen het einde van de 19e eeuw geïntroduceerd op het hoofd van een Franse marineofficier uit Zuidoost-Azië. Franse infanterieofficieren van de marine die in 1973 in Tonkin gelegerd waren, droegen een "Salacco" waarvan de vorm doet denken aan die van Les Saintes.

Een andere hypothese van de ouderen van de archipel is dat de Salako zijn intrede deed met de komst van Indochinese Annamieten die in 1873 naar de strafkolonie Saintes werden gedeporteerd wegens rebellie tegen Frankrijk. Veroordeeld tot vijf jaar dwangarbeid, bleven sommigen van hen om te boeren op het eiland Terre-de-Bas en introduceerden vervolgens deze hoed.

Zeker is dat de Salako afkomstig is van de Indochinezen, want zijn naam en vorm doen denken aan zijn neefje de Salacco, die min of meer lijkt op onze Saint-Sauveur Salako, maar dan veel platter, kleiner en met een andere component.

Tegenwoordig wordt het nog steeds gedragen door sommige vissers, ook al is het gebruik ervan veel zeldzamer geworden. Voor hen is het een perfect werkaccessoire dat bescherming biedt tegen de zon en de regen dankzij de brede randen die niet kunnen worden vervormd door de wind, en dat stevig op zijn plaats blijft zitten dankzij het kant. Het kenmerkende silhouet van dit hoofddeksel is al van ver op zee te zien en helpt om een boot van Saint-Malo te herkennen.

De salako verschijnt regelmatig als onderdeel van de traditionele klederdracht van Saint-Sauveur tijdens festiviteiten en voorstellingen van lokale folklore.

De salako is een onderscheidend element in de representatie van de identiteit van de Saint. Het staat ook op het wapenschild van het gemeentelijk bureau voor toerisme van Terre-de-Haut.

In Terre-de-Haut, op het plein van het gemeentehuis aan het einde van de kerk, staat een monument ter nagedachtenis aan de vissers van Saint die op zee verdwenen. Het bestaat uit een bijna levensgroot beeld van een visser die in zijn rubberboot staat en wanhopig naar zijn vermiste metgezel roept. Twee symbolen identificeren de vissers van Saint-Sauveur: de saintoise en de salako.